O que Herminio Barreiro nos aprendeu

No dramatis personae da nación, Herminio Barreiro ocupou sempre un lugar senlleiro pero afastado das loanzas e das luces. Cifrou as súas lembranzas escolares e universitarias nun volume conmovedor, Recordar doe. E sempre, como os verdadeiros sabios, estivo lonxe da presunción e dos afagos. De Herminio Barreiro abrollaban as ideas e os valores, pero esas ideas e eses valores atravesábano, superábano a el para chegaren aos demais. El era a forza da corrente, non o regato, coma ese motor que non se ve pero que é tan necesario: a enerxía subterránea que lograba a fluenza das augas estantías da ignorancia e do medo. Saber que nin sequera a morte fará abanear a integridade vital e política do profesor non é consolo abondo para un país que o chora en sordina, dunha maneira apagada e tristísima, como se chora aquí a perda das cousas importantes.