Falou Varela e falou en castelán (ou os desprezos da brigada galegófoba de Núñez Feijóo)

Teño os ollos inchados de tanto fregalos coa man. Danos colaterais da incredulidade. Explícome. Acabo de ler na versión web de El País (Galicia) un artigo (absolutamente irrelevante, por outra parte) sobre o presente e futuro do libro dixital, a típica prosa celebratoria propia dun suplemento especial pagado pola Xunta. Desde logo nada que ninguén vaia gardar en papel nunha gaveta nin colgar no seu Facebook para partillalo cos amigos. Asínao o conselleiro de Cultura, Roberto Varela. E escribe en castelán, el mesmo ou algún dos seus ghostwriters. O conselleiro de Cultura de Galicia escribe en castelán nun medio galego. Si, meus. Sen complexos. El será que os leitores e leitoras da edición galega de El País, os que mercan o xornal para leren os artigos e reportaxes de Manuel Rivas, de Óscar Iglesias, de Suso de Toro ou de Daniel Salgado, non comprenden o idioma do país/del país no que viven, o único idioma propio de Galicia, por outra parte?.  Di Varela:

“Para la lengua gallega la era digital es una oportunidad,  ya que el primer efecto de las tecnologías radica en abaratar los productos y facilitar el acceso a diferentes soportes”. (!!!)

Demolición da casa-país (Fóra as vosas poutas depredadoras do Galiñeiro!)

O xeógrafo Domingo Fontán, do que falabamos este día, chamouno Corno do Demo na súa histórica Carta Xeométrica de Galicia. Hai dous séculos, de seguro, Fontán subiu ese monte, armado co seu teodolito e o seu nanómetro, botando ángulos imaxinarios sobre o esplendor mineral do val do Louro, as gándaras de Budiño e as pedras cabaleiras de máis alá. O pobo chámalle Galiñeiro e é un pico visíbel desde moitas partes da cidade de Vigo. Acho que é tamén a principal elevación da ría, arredor dos setecentos metros. Poida que nin Feijóo nin Abel Caballero nin Corina Porro –ilustres veciños vigueses-, foran quen, no caso de que ergueran a cabeza un día e detiveran a ollada no que os arrodea, de lle poñeren nome ás corcovas que sobrancean no mar de Vigo. Sequera un nome, só un, de todos os nosos Paõs de Açúcar, dos morros de Cangas, de Moaña, de Candeán, de Valadares ou da serra do Galiñeiro, que vai finar, coma a dorsal dunha besta antiga, no monte Aloia, cabo do ceo fremoso de Rebordáns. Pero moitos de Vigo si somos quen de facelo. Moitos si sabemos o nome dos tesos cumes do Morrazo ou da Garrida. Un por un. E nesa capacidade de nomear habita un primitivo acto de amor, algo da nosa orixe, algo que, definitivamente, non nos pode ser roubado.

Billarda sempre, adiante co Varal e valor!

Estou certo de que a presenza de Galicia na final dun certame internacional da canción, como o Liet, que mañá sábado se vai celebrar en Lorient (Bretaña), non vai ser recibido pola Xunta como un exemplo de internacionalización da nosa cultura. Nin van reparar. Internacionalizar para eles/as é proxectaren un powerpoint en Fitur, ou teimaren en que os cativos galicianos falen inglés aínda que non se poñan medios para iso, ou se lle ripen á fundamental aprendizaxe na súa propia lingua. Unha burda coartada, en definitiva. E por iso a Xunta, xa digo, nin vai reparar nisto.

Pero as cousas, neste país, ocorren porque hai quen as procura. E desta vez debémosllo á Liga Nacional de Billarda (LNB), unha entidade deportivo-cultural que non só está a recuperar o vizoso pasado do xogo tradicional da billarda ou estornela senón que implica ese labor nun contexto de defensa do noso idioma, da nosa cultura e da dignidade da nación. Eles, a xente d’O Varal (varal é o nome da porteiría neste deporte), promoveron a candidatura do grupo Mafia galega, o hip hop da diáspora en Xenebra, e agora o seu tema Billarda sempre, que fará parte de República billarda, un disco que prepara a LNB con temas de máis de vinte grupos galegos de hoxe, está na final polo ditame do xurado. Alí fican tamén voces en gaélico irlandés, gaélico escocés, feroés, vepsio, friulano, frisón, corso, sami, bretón e asturiano, unha Eurovisión das linguas minorizadas.

Billarda sempre, infórmannos nunha cumprida nota de prensa, “é o himno da Liga Nacional de Billarda, con letra do poeta Xavier Cordal e música de Paco, aka Don Mangante. Este lugués de nacemento está establecido en Suíza, onde xunto a El Chapucero creou o grupo I Love I Do. No festival presentaranse como Mafia Galega e serán o segundo grupo en saír ao escenario, onde contarán co apoio como mc e performer de Xermán Viluba, músico e un dos promotores da LNB”. Aquí fica o tema, o meu voto na web do Liet e o apoio incondicional dun eurofan minorizado. 😉 Así que adiante co Varal e valor!